جبر کلمات

کلمات، نمادند. نشانه‌اند، رمزند برای بیان آنچه آدمی در ذهن دارد.

و آنچه آدمی در ذهن دارد، هر آنچه که می‌داند و هر مفهوم که می‌تواند تصور کند،‌ با استفاده از همین کلمات است که شکل می‌گیرد و ایجاد می‌شود و ماندگار می‌ماند.

و کلمه آن چیزی است که ما ساخته‌ایم و معنا را بر آن بار کرده‌ایم.

کلمه مجبور است به بودن، مجبور است به معنا پذیرفتن، مجبور است به معنا را منتقل کردن.

فکرها و کلمات به هم وابسته‌اند. رابطه این دو، رابطه دوری است: اگر کلمه نباشد، فکری نیست و اگر فکری نباشد، کلمه‌ای نیست.

فکر و کلمه، یکی هستند. وابسته مطلقند به هم. هیچ کدام بی‌دیگری نه معنا دارد و نه صورت می‌پذیرد.