سفر

مرا سفری باید،
از خودم تا به خودت،
در مسیر بلوغ،
در شاهراه رشد،
با توشه ای از خرد و باور،
با کوله باری از فقر و توکل،
سوار بر مرکب عشق . . .

مرا سفری باید . . .
از ناکجاآباد بودنم تا هرکجاآباد بودنت . . .