نفس عمیق

مثل همیشه شروع میکنم به نوشتن، مطلب که تمام میشود، همه را انتخاب میکنم و دکمه حذف را فشار میدهم.

این کار هر روز من است:  چند خط نوشتن، خواندن و حذف کردن.

غرقم در روزمرگی های بیهوده و بی انتها.

اسیر در چهارچوب های خود خواسته و بی دری که نه حال فرار دارم و نه حال تغییر.

گرفتار طوفان افکار از هر سو برخاسته،

گرفتار خویشتن.

گرفتار سستی و بی حرکتی،

نه شما را نفعی است در خواندن و نه مرا سودی است در گفتن.

تنها مرهمی موقت برای زخمی عمیق.

و باز همه را اتنخاب میکنم و دکمه حذف را فشار میدهم و . . .