تباهی

آن قدیم‌تر‌ها دستم بیشتر به نوشتن می‌رفت.

راحت‌تر می‌نوشتم، سریع‌تر و بهتر.

اما این روزها نه، 

هر چه می‌نویسم را پاک می‌کنم.

اصلا دلم به نوشتم نمی‌رود.

دستم همراهی نمی‌کند،

کاغذ و قلم هم،

بی حوصله‌ام در نوشتم، در خواندن، در دیدن و  در هزار چیز دیگر .

نوشتن آرزوی من بود،

خودم، با دستان خودم، آرزویم با به باد دادم، مثل هزار چیز دیگر .