من الغریب الی الحبیب . . .

حبیبٌ لیس یعدله حبیبٌ

و ما لِسواهُ فی قلبی نصیب
ٌ
حبیبٌ غاب عن عینی و جسمی
و عن قلبی حبیبی لایغیب

(از دیوان منسوب به حضرت ابوالحسنین امیرالمؤمنین علی (علیه السلام))

_____

و حبیب اوست...

آنکه:
دوستی همانندش نیست.
و جز خودش،
نصیبی مرا در دل نیست...
دوستی که:
غریب است از چشم و تنم
و قریب است به جان و دلم...

* ترجمه‌ی آزاد از حقیر.

انتظار

نشسته ای به انتظار،

تا رسیدن روز موعود،
محقق شدن وعده ای که داده ای،
به سر انجام رسیدن کاری که آغاز کرده ای . . .
و می ترسی . . .
می ترسی که نیاید، که نشود، که نرسد آنچه که باید،
و تو باز عذر و بهانه بیاوری،
وعده آینده دهی،
به صبر بخوانی و لبریزش کنی . . .
لبریز از صبر، لبریز از تحمل، لبریز از استقامت و لبریز از تغییر . . .
. . . پریشان و سردرگم، تنها به انتظار نشسته ای

سکوت

میرسد صاحبِ خانه
و منتظرانِ چشم به راه، بر در نشسته اند؛
وای به من،

که دلم را هنوز آب و جارو نکرده ام . . .

التماس

دست نگاهم را بگیر،
پای دلم را هم . . .
مرا،
اسیر خودت کن . . .

بانو

قسم به چشم ، 

بانیِ صادقانه ترین بیان عشق؛ 

و نظر به تو ، 

به عاشقانه ترین نگاه . . .

حریق

باران می بارد
و من،
می سوزم از نبودنت

واقعیت

شده ام اجتماع نقیضین ، چیزی شبیه محال
ایستاده در مرکز اضداد
بر محور عکس
نه به این سویم نه به آن سو
و از هر طرف محکوم

امید

• و زندان تو را 

• دوست تر می دارم از آنچه خود، 

• خویشتن را بدان می خوانم . . .

• 
  

امانت

دل عجیب ترین موجود عالم است،

شاید بدیع ترین خلقت خداوند . . .

سهل ترین ممتنع.

دل را باید پاسداشت، نگاه داشت، حفظ کرد، از هر چه غیر او.

دل را غنیمت باید شمرد . . . 

دل عجیب ترین موجود عالم است.

مرز خوبی و بدی است، ملتقای زمین است و آسمان.

صاعد است و ساقط ، عزت دهنده است و خوار کننده.

"دل، امانت است . . ."

امانت را خیانت، نشاید . . .

حسرت

مرا با تو عهدی بود،

شکستم . . .

و تو را با من وعده ای

که نشکستی . . . 

دستم بگیر،

بی تو

دیگر نمی توانم،

نمی خواهم که بتوانم،

نباید که بتوانم . . . 

خجلت زده ام از آنچه هستم 

و  شرمنده ام از آنچه نیستم 

من آن نیم که باید

و نیستم چنان که شاید . . . 

کمک کن که باشم،

آنچنان که باید

و بشوم آنچنان که شاید . . .