تصمیم

حال خودم را نمی‌دانم! مثل همیشه همان آشفتگی و  سردرگمی . . .

ایستاده بر سر دو راهی . . . مردد برای انتخاب. . . گنگ در تصمیم گرفتن . . . و همچنان هیچ کاری نکردن!

آغاز کردن را همیشه دوست داشته‌ام، شروع را همیشه مشتاق بوده‌ام، اما به پایان رسیدن را، تمام کردن را، به سرانجام رساندن را، نمی‌دانم چرا توانستن نمی‌توانم!؟

با شور و شوق و علاقه حرکت می‌کنم، می‌روم ، محکم ، برای رسیدن به هدف  . . . و در میانه راه، حتا کمی مانده به پایان مسیر - بی هیچ دلیلی -  می‌ایستم، فارغ از هر چه بوده است و کرده‌‌ام و باید که انجام دهم  و . . . 

مسیری نیمه تمام و راهی بی سرانجام . . .