حسرت

مرا با تو عهدی بود،

شکستم . . .

و تو را با من وعده ای

که نشکستی . . . 

دستم بگیر،

بی تو

دیگر نمی توانم،

نمی خواهم که بتوانم،

نباید که بتوانم . . . 

خجلت زده ام از آنچه هستم 

و  شرمنده ام از آنچه نیستم 

من آن نیم که باید

و نیستم چنان که شاید . . . 

کمک کن که باشم،

آنچنان که باید

و بشوم آنچنان که شاید . . .