قضاوت

در موضع قضاوت و سنجش، قاضیان خوبی هستیم برای دیگران، دقیق و نکته سنج،

برای خودمان اما،

نه قضاوت کننده خوبی هستیم، نه تاب و توان تحمل قضاوت دیگران را داریم.

به اندکی، کاسه صبر لبریز می شود و به لحظه ای علم کتمان و توجیه به دست می گیریم.

به یقین پیش و بیش از هر کس دیگر، خودمان مستحق قضاوتیم از سوی خودمان، بی هیچ رحم و شفقتی.